Verzuring

Wij, de mensheid, zijn soms toch wel echt zuurder dan de ongewassen onderbroek van een backpacker na 2 maanden geen zin meer had om zijn backpack door te zoeken voor een schone slip. 

Als de mussen van het dak donderen van de hitte (overigens nog nooit gezien, ik heb wel al 3 weken lang van een hitsige Merel in de boom zitten bij mijn balkon die nog meer geluid maakt dat opstijgend vliegtuig), zuchten en steunen we “Nou zo heet hoeft het voor mij ook niet te zijn hoor”. 

Wanneer er na een hete zomernacht een regenbui valt om de aarde wat te verkoelen janken we op onze partners “Herma du hest de tuinkussns weer nait binn’n hoalt, dom wief, alles is nat verdamme”. Of hoor je bij de bushalte “Ja Nederland altijd regen hé, we moeten maar eens gaan emigreren."

Oke de 1 is bang voor onweer, dat kan ik begrijpen maar soms doen we alsof er een tornado uit Amerika over Nederland is getrokken en gillen we gelijk op de radio “ Code rood!!” Nou ik weet niet wat code rood tegenwoordig betekend maar ik vind dat code rood meer valt onder de categorie “Zo verbrandt zijn dat je lijkt op een Engelse toerist die een in z’n blote pens nog steeds een T-shirt aan heeft. Of wanneer je vet veel zin hebt in een Bounty ijsje, je naar het winkelcentrum fietst en er alleen nog maar Mars ijsjes in de vriezers liggen.” Dat vind ik code rood in Nederland. 

Ja ook ik haat hooikoorts. Als ik mijn gezicht net in het cement/verf gezet hebt terwijl ik om kwart over vijf uberhaupt al moeite heb met ademen en ik niet aan het huilen ben op de fiets omdat Marianne Weber weer een knaller van een plaat uitgebracht heeft met mijn mascara op mijn knieën, dan vloek ik ook wel even binnensmonds. Soms buitensmonds maar ik durf dat niet meer zo goed in het bos in Noord. 

Het weer in Nederland zorgt voor verzuring en ik betrap mijzelf erop dat ik ook zuur begin te worden…. Toen ik net lekker onder mijn warme dekens kroop, vloekte ik binnensmonds… Hoor ik nou verdomme Sinterklaas nou het dak lopen?!!!!

Tourist hitting Amsterdam

“They see me rollin, they hatinnnn”

Yup ik werd gehaat….

Ik had het typische toeristen profiel: die met hun koffertjes al zoekende door Amsterdam binnenstad aan het slenteren zijn. Met in de ene hand een wafel met chocolade en in de andere kant een koffer die meer kabaal maakt dat een heipaal machine op een bouwterrein.

Het enige verschil was dat ik in m’n ene hand mijn OV kaart had en in mijn andere hand mijn mini “Ik ga een weekend naar 050” koffertje. Ook dit koffertje maakte net zo veel geluid als al die 8000 koffers om mij heen.

Ik begrijp het wel dat al deze mensen komen kijken hoe onze prachtige hoofdstad erbij ligt, hoe het is om kneiter stoned te worden zonder opgepakt te worden en met een bek vol bier het mooiste meisje uit “de straat” te trakteren op een romantische avond.

Soms speel ik toch stiekem een spelletje op de fiets, hoeveel toeristen ik zou kunnen raken op de weg van huis naar mijn werk. Puur door niet op de rem te trappen, niet te bellen of niet iemand uit te schelden voor gemuteerde kalkoen.

Tegenwoordig maakt het namelijk niet meer uit of je op maandagochtend naar je werk fietst of je op vrijdagmiddag naar huis fietst. De scores liggen even hoog.

Ik zie een gat in de markt, een nieuwe game genaamd “Tourist hitting Amsterdam”.

Bij elke “hit” krijg je punten op je spaarkaart, en bij een volle spaartkaart kan je met je vrienden samen een Nutella bar, Ice Bakery, Grill restaurant of Souveniers winkeltje wegstemmen.

Ooit was ik ook tourist in deze stad, wel zonder koffer maar wel met die zoekende blik, genietende van al dat moois. Gelukkig zat er toen nog niet op elke straathoek een Nutella bar, anders was ik denk ik op mijn 15de uit huis gegaan :).

Keken Amsterdammers toen ook zo naar mij?

Waarschijnlijk toen wel, nu niet meer, want in de binnenstad is bijna geen rasechte Amsterdammer meer te vinden. Naja, op die speciale plekjes, waar je zonder spaarkaart niet binnen komt.

Terwijl ik met mijn bijna volle spaarkaart in mijn hoofd richting het CS loop, struikel ik over de koffer van een groep Engelse toeristen.

Als ik ze met een vriendelijke lach uitgescholden heb voor gemuteerde kalkoenen, zie ik dat ik met mijn rechterbeen in de Dunkin Donuts sta.

Nu is alles weer goed toch?.....

Burn Out

Ik neem een grote hap lucht en houdt mijn adem in.
Mijn borstkast omhoog, ogen dicht.
Er weet een beetje lucht te ontsnappen, ik ben weer terug bij het begin.
Met een enorme kracht doof ik met mijn adem het kaarslicht.

Het is donker in de ruimte waarin ik zit.
Met een simpele handbeweging kan ik het lichtknopje indrukken maar het lukt mij niet.
In mijn hoofd ben ik bezig met een dollemansrit.
Het gaspedaal van de auto is defect en ik ben de enige die het niet ziet.

De auto is het verlengstuk van mijn wie ik ben.
Stoplichten worden genegeerd, die bak van mij heeft altijd voorrang.
Kilometers op de teller, langs de mooiste plekken zonder dat ik ze verken.
Even stoppen op pauze te nemen was nooit van belang.

Het gaspedaal kapot, het onderhoudt van de auto daar heb ik nooit naar gekeken.
Ik ziet een grote rots op mij af komen en krijg voor het eerst het besef van mijn omgeving.
In een poging de deur open te gooien merk ik dat ook deze door slecht onderhoudt is bezweken.
Met mijn handen voor mijn ogen weet ik dat ik mijzelf over moet geven

Met een doffe klap raakt mijn auto de rots.
Ik weet mezelf uit de auto te bevrijden en kijk om me heen.
Kapot, stuk, alles wat veilig voor mij was, mijn trots.
Zonde mijn auto ben ik gewoon, naakt en alleen.

Ik schaam mij en hoop niet dat iemand mij ziet staan.
Op deze vlakte kan ik nergens schuilen voor alles wat gaat komen.
Zonder die vrolijke, snelle, gekke auto willen mensen vast niet meer met mij omgaan.
Mijn identiteit is van mij afgenomen.

Naakt begin ik te lopen, niet wetende waarheen.
Mijn lichaam is alles wat ik heb om te kunnen bestaan.
Ik probeer bevriend te raken met haar, samen slepen we elkaar erdoorheen.
Terwijl wij gek en vrolijk samen bij een nieuwe plek aankomen, druk ik automatisch het lichtknopje aan.

Falentijn

Zo’n 19 jaar geleden, op een klimrek in Veendam.. in de pauze..
“Jolien wil je mijn Valentijn zijn?”
Besef je goed, ik had een overbeet waar je bang van werd, een Pepsi T-shirt aan en Nike air Maxjes.
Ik kreeg een groot stuk spek in m’n handen geduwd.
Wie zegt daar nou nee tegen? Ik niet nee.
FUCK YEAH ik had een Valentijn en een dik stuk spek.
Zo trots als een aap met zeuvm lullen liep ik de klas in, overbeetje omhoog, spek in m’n rechterhand.
Aan het einde van de dag liep ik het schoolplein af, trots voldaan en met een lichtelijke arrogantie.
Ik werd geroepen….
Jolien, wacht. Het was het broertje “van”.
“Jolien wil je met mij naar het Valentijn zwem discofeest?” WOOOJOOOOOOWWW
Dat betekende dat ik mijn mooiste Zeeman badpak uit de kast mocht gaan trekken.
Wat een ongelooflijke TOPdag!
Ja, begrijpt het al, ik had twee Valentijns afspraakjes, met 2 broertjes, ik was uhmm 12…
Multitasking, zo dacht ik erover. Ik zou de middag gezellig met de ene kunnen spelen en s ’avonds de deur uit kunnen lopen met de ander naar het feestje, de eerste zou ook gewoon prima aan kunnen sluiten. Ik ben altijd al van de term “hoe meer zielen hoe meer vreugd” geweest.
En zo geschiede, er was geen ruzie, er was begrip en ja  het was een fantastische Valentijn.
Er werd niet gezoend maar alleen gezwommen onder het genot van de liedjes van de Spice Girls en heftige discolichten in het zwembad Tropiqua.

19 jaar later, bijna 31 jaar.
Mijn ouders hadden mij niet voor niets vernoemd naar het nummer “Jolene” van Dolly Parton. Ze hadden waarschijnlijk voor ogen dat ik een mannenverslindster pur sang zou worden.Ja die Jolene, steelt al die mannen maar van die lieve vrouwen die zichzelf in slaap huilen.

Door de  “i” toe te voegen aan de naam Jolene, is waarschijnlijk ook het hele liedje veranderd.
Ik lig verdomme een zak wortelen te eten in mijn bed ergens in Amsterdam Noord.
Thanks Pa en Ma.
Ach ja dat krijg je d’r van he, te vroeg pieken.
Als je met een Pepsi t-shirt en een overbeet 2 Valentijn dates kan scoren als je 12 bent denk je niet dat je later op je 31^ste met een zak wortelen in bed beland.
Nou moet ik zeggen dat ik allang blij ben dat ik mezelf niet in een badpak hoef te hijsen voor de plaatselijk zwemdisco, maar toch.
Ik heb nog zitten twijfelen of ik Valentijns avond het Valentijns Mac Donalds menu zou gaan, samen met mijn 2 mannelijke huisgenoten. Maar dat vond ik zielig voor ze.
Toen heb ik net maar besloten om mijn Nike air maxjes naast het bed neer te zetten, mijn “HO HO HO …….Merry Christmas” Pyjama aan te toen en een zak wortelen mee te nemen op bed met mijn 50 tinten grijze beddengoed.
Misschien als ik mijn ogen nu dicht doe…. Dan…..
Stik ik in m’n wortel.

Fijne Falentijn 

Let's all be friends, I love Mine

Ik keek eens goed mijn woonkamer in en besefte mij opeens hoe goed die woonmaker eruit zag. Er liep een Gin Tonic drinkende Tompouce opzoek naar de afspeellijst, Theo en Thea hevig zoenende midden in de kamer, TLC gaf een performance, een tennischick liet zien hoe je de bal het beste kon raken en “#TrendingTopic” nam nog een slokje van haar biertje.

In Groningen waren mijn huisfeestjes die feestjes waar je panty’s in de wc vond, een half gemuteerd persoon over de balkon reling hing, iemand op het top idee kwam om wc papier te gebruiken om “the Mummy” na de bootsen er nieuwe relaties tot stand kwamen en mensen werden afgevoerd met taxi’s.
Dit keer bleef ik even staan kijken vanuit de keuken. Het had zo een scene kunnen zijn uit een slechte B film. Maar een B film met een A status. Al m’n vrienden speelden erin.
Voor elke vriendschap een andere film, andere herinneringen.

Samen om 2 uur s ’nachts dronken 10 euro in een Febo automaat te flikkeren omdat je na 1 seconde vergeet dat je er net 2 euro ingegooid hebt.
M’n benen om 8 uur s ’ochtends laat schoonspuiten door een gemeentewerker met een trouwe groep toeschouwers, die liever blijven kijken hoe ik mezelf voor lul zet, dan dat ze hun bed op gaan zoeken.
Ik met een slaaphoofd om 4 uur s ’nachts de deur open doe omdat je vriendin na t stappen verdrietig op zoek is na een knuffel en een bak ijs, college kan wel even wachten.
Je de kinderen van je sterke mooie vriendinnen geboren ziet worden, ziet opgroeien, mijn god ze daten tegenwoordig al…
Je in een volle club volledig van de trap dondert en je vriendin onder aan de trap je niet overeind kan helpen omdat ze zo moet lachen.
We samen huilden omdat de zoveelste man het geniale idee had om naast jou nog meer vrouwen te sparen als een stel Pokémon kaarten.
Ruzie maken kunnen we ook, gelukkig maar!

Met een smile op mijn gezicht schonk ik nog een Gin Tonic in en genoot ik van de denkbeeldige foto die ik zojuist in mijn hoofd genomen had. Wat zijn ze mooi, mijn vrienden.
Zelf verzameld op basis van liefde, humor en zo veel meer.
Mijn vriendschappen hebben mij volwassen gemaakt, al zou je dat niet denken bij zo’n idioot als ik, ik blijf mezelf ontwikkelen en door hun zal ik nooit alleen zijn.

Nooit heb ik na hoeven denken of ik al deze mensen wel in 1 ruimte kon plaatsen op basis van geloof of afkomst. Na een uur stond iedereen elkaar belachelijk te maken om zijn of haar outfit, werden er biertjes voor elkaar gepakt uit de koelkast en werd er synchroon met stijve kaaskontjes gedaggerd op “Pull up 2 mi bumper”.
In deze ruimte met Molukse, Turkse, Surinaamse, Antiliaanse, Indische, Javaanse, Chileense, Italiaanse, Duitse, Marokaanse roots werd er met elkaar gelachen, gedanst en werd er een topfeestje neergezet zonder dat er ruzie was, zonder dat lelijke dingen gezegd werden, zonder dat er een spanningsveld was. “Zo trots als een aap met zeuvm lulln”.
En als dat bij mij thuis kan, dan kan dit ook in de rest van de wereld, toch?

Let’s all be friends,
Happy friends day <3

 

Brave maagd player

Het stereotype man wordt toch vaak beschreven als een player, iemand die moeilijk verleiding kan weerstaan. Een man in een relatie zou het aanbod van een in olie besmeurde Kim Kardashian niet kunnen weerstaan als ze de kans kregen. Laten we eerlijk zijn er zijn mooiere vrouwen dan Kim en ze wonen gewoon in je eigen stad.

Vrouwen zijn de brave maagden die thuis wachten tot hun man terug is van het stappen met vrienden. Ze zijn altijd de gebeten hond. Jaaaa, als een relatie stuk loopt gaan we er allemaal vanuit dat de man vreemd is gegaan. Vrouwen doen zulke dingen natuurlijk nooit.

In films, clips en liedjes....gaat het over vreemdgaan zien we een hele mooie vrouw met betraande ogen om het gevoel “Hoe kun je nou zo’n mooie vrouw laten gaan?” Maar misschien eet ze wel kroketten op de WC, zingt ze de liedjes van Marianne Weber onder de douche, zit ze alleen maar thuis met Candy Crush op de bank en als je naakt onder de douche weg komt voor een “leuke” avond zegt ze “Nee schat ik ben even bezig met een spelletje”. Toch houdt hij vreselijk van haar (ik zou ook van haar houden als ze kroketten op de wc at) en wil niet bij haar weg gaan.
Een week later zet hij het hem op een zuipen in de stad, even weg van de realiteit om de spanning op te zoeken. Hij neemt zijn pijl en boog mee, speer vastgebonden op zijn rug en gaat jagen.

De vrouwen gooien zich voor zijn voeten. Ze zijn geen Candy Crush aan het spelen, hebben geen kroket in hun mond en dragen een “ik haat Marianne Weber liedjes” T-shirt. Ja probeer daar maar eens niet op in te gaan....

Thuis zit de vrouw op de bank, lekker te genieten van haar spelletjes op haar telefoon. Als ze even genoeg heeft van het spelen scrollt ze langs haar tijdlijn. Ze ziet een jongen op haar tijdlijn die kroketten bakt, ze bezoekt zijn pagina en raakt geïnteresseerd.
Ze stuurt hem een onschuldig bericht over kroketten. Niet snel daarna spreken ze af bij een snackbar. De rest laat zichzelf raden.

Kortom is bijna 2015, de stereotypes vervagen. Er is zo veel aanbod, zo veel om een perfect plaatje samen te stellen. Alles is bereikbaar en dichtbij, we zien niet meer wat belangrijk is. We zien niet meer dat vrouwen die kroketten eten op de wc leuk zijn. We zien niet meer dan mannen die simpelweg hun vieze sokken niet opruimen gewoon mannen zijn die simpelweg hun vieze sokken gewoon niet opruimen.

De man is niet alleen meer de player, de vrouw is niet alleen meer de brave maagd. We zijn altijd opzoek naar iets beters, mannen en vrouwen.
Zo zonde als je ziet wat je eigenlijk al hebt.

....Ik eet geen kroketten op de wc, maar sta wel levenloos
tegen het hek aan met een net gevangen Toekan van de 

Vengaboys bij Das Coen und Sander fest.

Ik ben aan de lijn, is dat cake?

Lovehandles? Wie heeft die benaming voor die afzichtelijke vetranden langs mijn lichaam bedacht? Ik voel namelijk weinig liefde voor deze randen. Postzakken? Mmm ik heb ook niks met die benaming, ik werk niet bij de TNT en ik kan ze niet loskoppelen van mijn lichaam als ik klaar ben met werken.

Poging 3509 om weer strak in mijn vel te komen is na het zien van al het lekkers in de winkel al voor de 3509’ste keer de prullenbak in gegaan, inderdaad, mijn maag. Ik wil niet voor de mannen (naja een beetje dan) weer terug naar mijn oude figuur maar voor mijn eigen ik. Als ik de mannen om mij heen moet geloven willen ze allemaal een gevormde vrouw met een beetje extra’s, geen botten maar curves. Erg leuk allemaal maar als ze mooie vrouwen opnoemen zijn het allemaal vrouwen in de catagorie Doutzen Kroes.

Daarbij wil ik dit jaar op het strand liggen zonder het idee dat ik een aangespoelde potvis ben als ik alle strakke lijfjes in string bikini naar het zeewater zie huppelen met lichaampjes van jonge meisjes. “Haaaaai kijk maar goed naar me, ja ik heb inderdaad een string aan want ik weet dat ik dat kan, kijk maar even goed want ik weet dat iedereen kijkt”.  Ik ben totaal niet jaloers aangelegd.

En daar is hij weer, die prachtige koek met een chocolade topping en bosbessen vulling, inderdaad een “gangmaker”. Hij kijkt me aan en ik kan hem niet weerstaan. Ik ben zo zwak. Het moment dat ik hem eet begin ik excuses uit te kramen aan de kantine tafel. “Ach, lekker boeiend je moet ook soms wat kunnen genieten hoor!” Ja hoor Jolien, geniet lekker verder.... En maar zeuren dat je broeken te strak zitten, boehoe. Maar ik ben een gangmaker?

Sporten? Ow je bedoeld wat je doet in zo’n Sportschool waar je elke maand voor betaald? Jaaaaa dat ken ik wel, ik heb namelijk zo’n pasje, hoe je hem verder moet gebruiken dat weet ik niet zo goed. Misschien moeten ze de contributie bij mij zo verhogen zodat als ik niet kom ze het in 1 keer van mijn rekening afschrijven. Je kan mij in het hokje, “ze gaat naar de sportschool, begint actief te sporten, haar bril beslaat, verstapt zich, flikkert van het apparaat af” plaatsen. Daarom was ik begonnen met interactieve groepslessen. Met 40 man sporten in een ruimte van 1 bij 1. Sta ik verdomme bijna aan de behaarde oksels van mijn buurvrouw te ruiken als ik aan het sporten ben.  Ik was er al weer helemaal klaar mee.

In de tijd dat ik dit zit te typen had ik squads kunnen doen, op kunnen drukken of kunnen planken. Yup dat had ik kunnen doen ja, dat is nu net het probleem. Ik blijf hoop houden dat de reclame van Vodafone ooit waarheid wordt. Dan hoef ik maar 1 keer een oefening te doen en ben ik klaar voor de zomer.Tot die tijd eet ik mijn stukje cake op en klaag ik over mijn vetkwabben en hoop ik dat ik niet de enige ben die klagend haar cake op eet.

p.s Moge er een wonder gebeuren. Die al het lekkere eten uit de winkel haalt en die alle sportscholen van donuts aan touwtjes boven de loopbanden voorziet.